Ես ֆիզ արձակուրդում եմ, խնամում եմ 1 տարեկան երեխայիս, տունը միշտ մաքուր է, ամեն ինչ տեղում է, նախաճաշը, ճաշն ու ընթրիքը միշտ պատրաստ են՝ իդեալական կին։ Ամուսինս անընդհատ աշխատանքի է. Չնախատեսված հանգամանքների պատճառով գարնանը ստիպված ես էլ գնացի աշխատանքի, մեզ իսկապես գումար էր պետք, ողջ գումարը ծախսվում էր ամուսուս բիզնեսի զարգացման վրա։ Իհարկե, օգնության հասավ նաև սկեսուրս, ով առաջարկեց խնամել երեխային, քանի դեռ ես աշխատանքի էի։ Ամռանը սկեսուրս փոքրիկի հետ միասին գնաց ամառանոց՝ քաղաքի եռուզեռից հեռու, բնությանը և մաքուր օդին ավելի մոտ լինելու համար։
Մի անգամ զանգահարեցի հարցնելու, թե ինչպես է մեր փոքրիկը ժամանակ անցկացնում իր տատիկի հետ, մենք գեղեցիկ զրույց ունեցանք, հիշեցիք գյուղական կյանքի այլ հաճույքների մասին, մենք ծիծաղեցինք և հրաժեշտ տվեցինք իրար հաճելի նոտայի վրա: Այս խոսակցությունից հետո ես նրան ճանաչեցի հակառակ կողմից։ Նա մտածեց, որ ես վերջացրել եմ խոսակցութունը և անջատել եմ հեռախոսը, այդ ժամանակ նա պարզապես նստած էր իր ընկերուհու հետ և սկսեց ասել նրան. «Այդ հիմար կինն էր նորից զանգել, նա կարծում է, որ ես երեխային լավ չեմ նայում, սատանան գիտի, թե ինչով է զբաղված ամբողջ օրը, տղաս միշտ սոված է, օրերով աշխատում է, նման կնջից ոչ մի օգուտ չկա», այդ ժամանակ ես չկարողացա դիմանալ և ստիպված անջատեցի հեռախոսը։
Ես հիասթափված էի մի մարդուց, ում մինչ այդ պահը հարգում էի, որովհետև ես անկեղծորեն կարծում էի, որ նա բարեսիրտ մարդ է և ինձ վերաբերվում էր ամենայն կարեկցությամբ, ինչպես որ ես էի նրա հանդեպ, որովհետև նա ինձ շատ էր դուր գալիս որպես մարդ, Ես շատ էի ուզում, որ նա հպարտանա իր որդու ընտրությամբ, դա ինձ համար կարևոր էր։ Հաջորդ օրը նորից զանգահարեցի, սովորական ձևով խոսեցինք, նա բնականաբար հանգիստ էր պահում իրեն: Ես եզրակացրի, որ մարդը երկերեսանի է։ Այդ պահից ես հասկացա, որ որքան էլ փորձեի և որքան էլ իդեալական կին լինեի, նրա որդու համար ես լավագույն տարբերակը չէի։
Որոշ ժամանակ անց ես շնորհակալություն հայտնելով, վերցրի փոքրիկիս ու ասացի, որ դայակ եմ վարձել։ Ամուսնուս գրեթե չեմ տեսնում, միշտ աշխատավայրում է, թեև նա միշտ գնում է մոր մոտ և գալիս է գիշերը, երբ մենք արդեն քնած ենք։ Որոշեցի խոսել, հարցնել, թե ինչպես է նրա գործերը։ Նա շատ չոր էր խոսում ու ասաց, որ մայրը շատ է նեղվում իր վերաբերմունքից, որ ես անշնորհակալ եմ, հարգանք չունեմ նրա հանդեպ, չեմ հարգում իր ընտանիքին և այլն։ Փորձեցի արդարանալ ու բացատրել, որ այդպես չէ, բայց նա չցանկացավ լսել։ Ես չգիտեմ, թե ինչ է մտածում նրա մայրը, ինչի համար է դժգոհում, ես միշտ բարի և քաղաքավարի եմ եղել նրա հանդեպ: Դրանից հետո իմ բոլոր խնդրանքները՝ շուտ գալ տուն և տանը ուտել, ամուսինս մերժում էր՝ ասելով, որ մայրիկը խնդրել է, պետք է գնամ։ Արդեն հոգնել եմ։
Ես ամուսնալուծության դիմում ներկայացրեցի, այն հույսով, որ նա կվախենա և ուշքի կգա, կհասկանա, որ իր ընտանիքը մենք ենք, բաց ոչինչ չփոխվեց։ Այժմ փոքրիկիս հետ առանձին ենք ապրում, արդեն մանկապարտեզ է գնում, ոչ մի բանի կարիք չունենք։ Նախկին ամուսինս հանգստյան օրերին տանում է երեխային տատիկի մոտ: Հուսով եմ, որ այսքան բաներից հետո նախկին սկեսուրս հանգիստ կթողնի իր որդուն և թույլ կտա, որ ինքնուրուն որոշումներ կայացնի և դասավորի իր կյանքը։
