Այա առակն ամեն անգամ կարդալիս, ինձ համար նոր հետևություններ ու եզրահանգումներ եմ անում, ամեն անգամ նոր բան եմ սովորումԱշակերտը գանգատվեց ուսուցչին, որ չի կարողանում մոռանալ վիրավորանքը: Նա տառապում է դրանից և կյանքը գնալով դառնանում է։Ուսուցիչ, դուք միշտ գերազանց տրամադրություն ունեք, միշտ երջանիկ եք, ինչպես է դա ձեզ հաջողվում։
Դու նույնպես կարող ես այդպես անել։ Մի պարկ վերցրու և ամեն անգամ, երբ ինչ-որ մեկը վիրավորում է քեզ, վատ բառ է ասում,կարտոֆիլի վրա գրիր նրա անունն ու դիր այդ պարկի մեջ և այդ պարկը միշտ քեզ մոտ պահիր։Ժամանակն անցնում էր: Աստիճանաբար երիտասարդի պայուսակը լցվեց:Հին կարտոֆիլը սկսեց փտել տարածելով տհաճ հոտ:Երիտասարդն այլևս չէր դիմանում այդ հոտին։Նա եկավ ուսուցչի մոտ։
Ուսուցիչ, դեռ որքան պետք է քարշ տամ այս պարկը, ես շնչահեղձ եմ լինում այս գարշելի հոտից։Իսկ ես կարծում էի, որ դու կհասկանաս թե ինչ է պետք անել, անմիջապես դատարակիր պարկը և որքան հնարավոր է քեզանից հեռու։ Կցանկանա՞ս կրկին լցնել պարկը։Ոչ ոչ հազիվ ազատվեցի այդ գարշանքից։Հուսով եմ հասկացար թե ինչպես պետք է վարվել վիրավորանքների հետ։ Վիրավորանքն այդ պարկով կարտոֆիլի նման է, կուտակվում է, փտում է և քեզ թույլ չի տալիս հանգիստ ապրել։