16 ամյա պատանին աշխատանքի էր անցել ընկերությունում:Ամեն օր աշխատանքից վերադառնալիս ճաշում էր ռեստորանում:Այդ թաղամասում շատ էին անապահով թափառաշրջիկները:Այդ թափառաշրջիկներից մեկն արժանացել էր տղայի ուշադրությանը:Նա ամեն օր ռեստորանից դուրս գալիս նրան էր տալիս գրպանում մնացած մանրը:Բանն այն չէր,որ տղան չափազանց բարի էր ուղղակի չէր ցանկանում գրպանում մանր պահել:Մի անգամ նա գնաց բանկ քարտից դրամ կանխիկացնելու համար,քանի որ ռեստորանում քարտով չէին սպասարկում,այլ միայն կանխիկ դրամով: Սակայն ծրագրային խափանումներ կային և բանկում հնարավոր չեղավ գործաքր անել:
Տղան գլխիկոր գնաց ռեստորան, ձեռքը տարավ գրապնը ու հանեց թղթադրամը,նրա մոտ եղած գումարը կբավականացներ միայն մեկ բաժակ թեյի:«Պարզվում է այսօր քաղցած պիտի մնամ,դե ինչ արած»:Մատուցողը,որ նկատեց ու հասկացավ իրավիճակը մոտեցավ տղային ու ասաց.«Լսիր ես տեսել եմ թե դու ինչպես ես ամեն օր թափառաշրջիկին գումար տալիս,ես միշտ հիացել եմ քո այդ արարքով.Ես քեզ այսօր հյուրասիրում եմ»:Մի քանի տարի անց տղան վերադարձավ այդ քաղաք,որտեղ սկսել էր իր կարիերան և որոշեց կրկին գնալ նույն ռեստորանը,որտեղ միշտ ճաշում էր,նա ցանկանում էր շնորհակալություն հայտնել մատուցողին և նրա համար հաճելի նորություն ուներ,նրան առաջարկելու էր աշխատանք իր ըներությունում բարձր աշխատավարձով:Հանկարծ նրան մոտեցավ մի տղամարդ կոկիկ հագնված,գեղեցիկ կոստյումով։
