Մի օր մարդիկ լսում են հարևան տնից երեխայի լացի ձայներ որտեղ արդեն վաղուց ոչոքի չի ապրում:Հարևանները լսելով երեխայի ձայներ անմիջապես զանգահարում են ոստիկանություն ովքեր այդ լքված տանը հայտնաբերում են մոտ մեկ տարեկան երեխայի ում ծնողները թողել են մութ սենյակում հավաքել բոլոր իրերը և գնացել:Ոստիկանության աշխատակիցներին հաջողվեց ճշտել երեխայի անունը,սակայն այդպես էլ չկարողացան գտնել նրա ծնողներին:Մեկ տարեկան Լիզային տանում են մանկանում,որտեղ նրան բախտ չի վիճակում որդեգրել:
Մի անգամ առողջական խնդիրների պատճառով երեխային տեղափոխում են հիվանդանոց նույն հիվանդասենյակում է լինում ևս մկ երեխա,որի մայրը՝Ինան տեսնելով Լիզային և լսելով նրա պատմությունը սկսում է խնամել նաև նրան:Երկար ժամանակ նրանք նույն հիվանդասենյակում մնալուց հետո,Ինան կապվում է երեխայի հետ,այնուհետև նա հաճախ է մանկատուն գնում Լիզային այցելության:Երկու երեխաների մայրը՝Ինան,մի օր որոշում է որդեգրել Լիզային չնայած նրան որ Լիզան ունեն հոգեբանական և քայլելու հետ կապված ֆիզիկական խնդիրներ:Փաստաթղթային հարցերը լուծելուց հետո նա երեխային տանում է հոգեբոժի մոտ որտեղ նրան բուժում են,որոշ ժամանակ անց Ինան աղջկան ուղարկումէ պարի դասերի,որպեսզի կարողանա հաղթահարել ֆիզիկական խնդիրները, ինչը աղջկան հաջողվում է:
Լիզան պարի դասընթացներից հետո դառնում է հայտնի պարուհի,նա բազմաթիվ մեդալներով է տուն վերադառնում նա արտաքնապես յուրահատուկ երեխա էր հաճախ նրան անվանում են Շոկոլակ գեղեցիկ սևուկ աղջնակին բոլորը սիրում էին:Հանկարծ մի օր հայտնվում է Լիզայի բիոլոգիական մայրը,ով ջանքեր է գործադրում հաճախ այցելել երեխային նա նույնիսկ չի կարողանում բացատրություն տալ թե ի իվերջո ինչու էր երեխային միայնակ թողել տանը և ինք հեռացել միայն ասում է,որ հացի խնդիրն է պատճառը այնինչ,նույնիսկ այդ դեպքում նա չպետք է երեխային թողներ միայնակ, կային այլ տարբերակներ:Այնուամենայնիվ Լիզան այդպես էլ չի ընդունում իր բիոլոգիական մորը, նա միայն Ինային է համարում իրեն իսկական մայր:
